Een aantal veelgehoorde stellingen:
“Ondernemers met kleine of weinig locaties kunnen met de toezichthouder afspreken dat zij minder dan 50 uur per locatie aan beleidstaken hoeven te doen.”
Er is geen uitzondering gemaakt voor kleine locaties. Iedere locatie in elke organisatie telt voor 50 uur mee, ongeacht de grootte. Een deel van de beleidstaken is immers niet afhankelijk van de grootte van een organisatie of locatie. Wat juist een argument zou zijn voor grotere organisaties om minder dan 50 uur per locatie in te hoeven zetten.
Denk overigens niet dat je als ondernemer nu meer tijd in de vertaling van beleid naar de concrete werkpraktijk moet steken. Dat doe je al. Wat nieuw is, is dat het bijgehouden moet worden. En dat er, afhankelijk van de invulling van de functie, sprake kan zijn van kwalificatie-eisen.
“Iedere medewerker die fulltime werkt wordt minimaal 10 uur per jaar gecoacht.”
Deze stelling is niet juist. Voor de totale minimale inzet van de coach wordt 10 uur per fte gerekend. Dat betekent niet dat een fulltimemedewerker 10 uur coaching krijgt en de medewerker met een dienstverband van 0,6 fte 6 uur. De uren kunnen vrij worden verdeeld, zolang iedere medewerker jaarlijks wordt gecoacht.
De verdeling kan je bijvoorbeeld af laten hangen van de mate van bekendheid met de pedagogische uitgangspunten van het bedrijf, het aantal jaar ervaring of hoe lang de medewerker geen coaching of scholing meer heeft gehad.
“Er moet een coachingsplan zijn.”
Een coachingsplan is niet verplicht; niet op bedrijfsniveau, en ook niet op individueel niveau. De verdeling van de coachingsuren moet wel jaarlijks worden vastgelegd. En op grond van de cao moet jaarlijks een plan opgesteld worden ten aanzien van het opleidings-, scholings- en loopbaanbeleid.
Het coachingsbeleid kan bijvoorbeeld in samenhang daarmee in één plan worden samengebracht. Werken vanuit een visie, doelstellingen en speerpunten draagt zeker bij aan de effectiviteit van de coaching.
“De beleidsmedewerker / coach hoeft niet bij ons in dienst te zijn.”
Inderdaad, je kan ook iemand inhuren bijvoorbeeld. Net zoals bij de pedagogisch medewerker mag het in ieder geval geen vrijwilliger zijn.
“Ik mag als eigenaar, directeur of leidinggevende de rol van coach vervullen.”
Wettelijk gezien mag dat. Wees je er wel bewust van dat daar risico’s aan zitten. Coaching is geen beoordeling. Voor een goed resultaat is gevoel van veiligheid en het open kunnen bespreken van het eigen functioneren noodzakelijk.
“Op 1 januari 2019 moet de pedagogisch beleidsmedewerker / coach aangesteld zijn.”
Op 1 januari 2019 wordt vastgelegd hoeveel uur de minimale inzet is voor het komende jaar. Jaarlijks wordt de verdeling van de uren over de kindercentra vastgelegd. Aan het eind van het jaar moet die tijd zijn besteed en aangetoond kunnen worden.
Dat betekent niet dat er op 1 januari daadwerkelijk iemand aangesteld moet zijn. Ben je door AVG, IKK, PRK, eisen voor luchtkwaliteit, werven van medewerkers, harmonisatie etc., nog niet toegekomen aan de invulling van deze functie? Het is belangrijk om goed te bekijken welke invulling bij je organisatie past. Let wel op dat er genoeg tijd en ruimte overblijft voor een effectieve uitvoering. Ten behoeve van het algemene beeld van de kwaliteit zal de toezichthouder natuurlijk wel willen weten welke overwegingen worden gemaakt en wat de planning is.
Er is dus meer ruimte in de praktijk dan soms gedacht wordt. Ga vooral uit waar de kwaliteit binnen jouw organisatie van profiteert. En waar jouw medewerkers of collega’s het meest behoefte aan hebben. Dat bepaalt hoe de functie er uit moet zien en welk profiel aan competenties en opleiding daarbij past.
Ellen Radstake is projectmanager bij het Kwaliteitscentrum Kinderopvang van RadarAdvies. www.kwaliteitscentrumkinderopvang.nl
Deze bijdrage valt niet onder de verantwoordelijkheid van de redactie.
