Eens met eerdere reacties. Een pedagogische tik geeft kinderen juist mee dat het oké is om te slaan. Daarnaast dwingt het geen respect af, maar creëert het juist een atmosfeer van angst (Net als schreeuwen overigens). Kinderen leren volgens mij juist veel meer van geduld, liefde en positiviteit. Waarom kan of mag iets niet en hoe kan het anders? Dát is wat we kinderen zouden moeten meegeven. Handvatten om zichzelf te handhaven in welke situatie dan ook. Verder is het denk ik van groot belang dat niet alleen beide ouders betrokken zijn bij de opvoeding maar dus ook qua benadering in de grote lijn hetzelfde handelen (één front).

Ik denk niet dat kinderen een verschil ervaren tussen een ’tik’ en een ‘pedagogische tik’. We leren mijns inziens op deze manier alleen maar aan dat het oke is om een ander te slaan. Duidelijkheid en daarnaast op gepaste momenten streng zijn is zeker nodig. Slaan, schelden, isoleren, etc. niet. Natuurlijk is niemand perfect maar bewust inzetten van een pedagogische tik is vragen om problemen. Wie bepaalt of te tik pedagogisch is of niet, ik vind de grens te onduidelijk en daarom te risicovol.

…. maar met een snelle korte en duidelijke time-out merk ik dat ik een heel eind kom in de opvoeding van mijn zoontje. Ouders, die het moeilijk of lastig hebben, gun ik een persoon dichtbij in t leven, waarbij ze hun problemen en frustraties kunnen uiten, zodat er na dat moment weer voldoende energie is om verder te gaan met het genieten van opgroeiende kinderen. Niets mooiers dan dat!