Het zou gepaster als mijnheer Drent – met de ouders van de slachtoffers en alle andere gedupeerden in het achterhoofd – zich een beetje gedeisd hield.
Willens en wetens heeft hij immers – om zoveel mogelijk geld te kunnen verdienen – de wettelijk vastgestelde grenzen voor een minimale bezetting opgezocht.
Mijnheer Drent had ook in plaats van zo krenterig mogelijk personeel in te plannen, twee krachten op de groep kunnen zetten om het risico op al het akelige gebeurde drastisch in te perken.
Deze week hoorde ik Gjalt van BOINK op de radio zeggen dat er ook uitzonderlijk veel stagaires op het hofnarretje ingezet werden. Volgens Gjalt niet omdat hij het zo’n nobele taak vindt mensen op te leiden, maar omdat stagaires nu eenmaal goedkoper zijn.
Volledigheidshalve wil ik hier nog aan toevoegen dat deze ‘besparingstaktieken’ niet uitgevonden zijn door mijnheer Drent, maar op grote schaal toegepast worden in de branche.