Als er iets van wezenlijk belang is voor de ontwikkeling van een kind, dan is het wel emotionele veiligheid, ofwel: het gevoel dat de ouder of begeleider het kind begrijpt en er niet voortdurend iets anders van het kind wordt verwacht. Wat de ene ouder doet en zegt kan immers weer in strijd zijn met wat de andere ouder doet en zegt.
Door ieder dagdeel weer een andere ouder op de groep weten kinderen onvoldoende waar zij aan toe zijn, waardoor hun ontwikkeling stagneert of ontspoort, omdat er voortdurend wisselend gedrag van een kind wordt verwacht. Van de ene participerende ouder mag het kind immers iets wel en van de andere niet. Pedagogisch opleiding wordt niet gevraagd. Bovendien is er bij ouderparticipatie ook nog grote kans dat eigen kinderen van de ouders op de groep worden voorgetrokken of aandacht onttrekken aan niet eigen kinderen. Is het voordelig zijn belangrijker dan continuïteit en emotionele veiligheid voor je kind?
Hoe lief en zorgzaam ouders ook mogen zijn, die wisselingen zijn echt niet goed te noemen, te veel input voor een kind om te verwerken.