Al sinds een paar jaar staat er een prachtig houten slaaphuisje op wielen in mijn tuin. Officieel heet het Lutje Potje, maar gekscherend wordt het ook wel konijnenhok genoemd. Het maakt mij eigenlijk niet uit hoe ze het noemen. Alhoewel; ik schiet wel direct in de verdediging als dit prachtige bedje een konijnenhok wordt genoemd. Belangrijker en fijner is het dat er hier regelmatig baby’s in slapen.  En dat ze er altijd heel tevreden in gaan slapen en rustig wakker worden.

De vakantie zit er weer op en de kinderen komen weer binnendruppelen bij gastouder Jeannette. Het ene kind heeft er weer helemaal zin in, de ander heeft wat langer de tijd nodig om weer te wennen. Lees hier Jeanettes nieuwe blog!

Stralend kijkt ze me aan als ik haar bevestigend toeknik op haar vraag: ‘Mag ik helpen Jeanette?’. Ze smeert direct de zonnebrandcrème uit over mijn armen. Wat ruikt het lekker in de kamer; de peuters heb ik net allemaal ingesmeerd. Met een schuin oog kijk ik naar de klok en schrik van de tijd. ‘Al weer later dan ik dacht’, mompel ik en aan de kinderen vraag ik: ‘Zijn jullie klaar om te gaan?’ ‘JAAA’, krijg ik terug uit alle monden.

Aan de manier waarop de kinderen praten kan ik opmaken dat er iets is gebeurd in de woonkamer terwijl ik heel even in de keuken ben. Het is de hoogste tijd om mijn hoofd even om de hoek van de deuropening te steken voor inspectie. De kinderen staan allemaal dicht bij elkaar en in hun midden zie ik een kleine dreumes op de grond zitten met om hem heen allemaal kleine plantjes, bloemenaarde en naambordjes…