Ik voel het al een tijdje aan het gewicht van de bolderkar als ik hem vooruitduw. Ligt het aan mijn spierkracht of nadert het maximum gewicht? Ligt het aan de hoeveelheid lucht in de banden of hebben de kinderen ernstig overgewicht? Ik moet het eerlijk toegeven; het is regelmatig een serieuze workout voor mij om de kar te duwen voor de dagelijkse wandelingen langs de weg. En ja het zijn wel degelijk de kinderen die letterlijk mijn bolderkar uitgroeien.

Al sinds een paar jaar staat er een prachtig houten slaaphuisje op wielen in mijn tuin. Officieel heet het Lutje Potje, maar gekscherend wordt het ook wel konijnenhok genoemd. Het maakt mij eigenlijk niet uit hoe ze het noemen. Alhoewel; ik schiet wel direct in de verdediging als dit prachtige bedje een konijnenhok wordt genoemd. Belangrijker en fijner is het dat er hier regelmatig baby’s in slapen.  En dat ze er altijd heel tevreden in gaan slapen en rustig wakker worden.

De vakantie zit er weer op en de kinderen komen weer binnendruppelen bij gastouder Jeannette. Het ene kind heeft er weer helemaal zin in, de ander heeft wat langer de tijd nodig om weer te wennen. Lees hier Jeanettes nieuwe blog!

Stralend kijkt ze me aan als ik haar bevestigend toeknik op haar vraag: ‘Mag ik helpen Jeanette?’. Ze smeert direct de zonnebrandcrème uit over mijn armen. Wat ruikt het lekker in de kamer; de peuters heb ik net allemaal ingesmeerd. Met een schuin oog kijk ik naar de klok en schrik van de tijd. ‘Al weer later dan ik dacht’, mompel ik en aan de kinderen vraag ik: ‘Zijn jullie klaar om te gaan?’ ‘JAAA’, krijg ik terug uit alle monden.