Stel je voor: twee meisjes van 3,5 jaar staan op de wc te giechelen en aan elkaar te friemelen. Eén van de kinderen heeft haar broek en onderbroek naar beneden gedaan. Wat vind je daarvan? Ik verklap je aan het eind van deze blog hoe je met deze ‘wc-situatie’ om kunt gaan en wat je zou kunnen zeggen.

Dossiervorming is niets meer dan de feiten en voortgang van een kind, dat jij begeleidt, bijhouden. Dat doen we zodat een casus overdraagbaar is, zodat we terug kunnen kijken, maar we doen het zeker ook voor het gezin zelf. De laatste jaren hoor ik professionals in de kinderopvang en het onderwijs steeds vaker praten over de term ‘dossieropbouw’; het verzamelen van bewijslast bij zorgen over een kind. Maar dit mag in de meeste gevallen helemaal niet...

Het is goed om je te realiseren dat een kind in standje overleven kan gaan staan. Want dat heeft gevolgen. Als een kind gepest wordt of mishandeling meemaakt, kan het brein in een soort ‘shutdown’ raken. Zo heb ik zelf een deel van mijn algemene ontwikkeling gewoon totaal gemist.

Nadat ik mijn dochters heb ingestopt, loop ik met een grote glimlach en een verwarmd hart weer naar beneden. Wat een heerlijk ritueel is dit toch. En toen sloeg het in als een bom: de gedachte ging door mijn hoofd dat zo’n ritueel niet voor ieder kind vanzelfsprekend is. Er zijn kinderen die het koud hebben, die niet horen dat ze lief zijn of dat er van ze gehouden wordt. Laat deze kinderen niet in de kou staan.

Zo. En toen was ineens alles out in the open. #metoo. The Voice. Verhalen. Vreselijke ervaringen. Er kwam veel los. Hulpinstanties zagen de meldingen van mensen die een luisterend oor nodig hadden verdrievoudigen. De mediastorm over The Voice bracht bij veel mensen nare ervaringen naar boven, ook bij mij.