2020, wat een rotjaar. Ik kan er niets anders van maken. Gewoonlijk ben je aan het begin van het jaar helemaal verzadigd van alle decembergezelligheid en heb je er weer echt zin. Lekker aan het werk. Deze keer eindigde het jaar heel anders. De winter werd gekenmerkt door een zware lockdown. Lege straten, gesloten winkels, treurige bordjes 'Alleen take-out' achter het glas van bars en restaurants. Wat een afknappers.

2020 zullen we niet snel vergeten. Een dramatisch jaar, waarin de hele wereld ziek werd. Het nieuwe virus legde ons leven lam. Scholen en kindcentra sloten maandenlang hun deuren en iedereen ging thuis op de bank. Alleen mensen met essentiële beroepen gingen nog de deur uit. De kinderopvang liet zien dat zij deel uitmaakt van het essentiële netwerk.

Het coronavirus gaat niet zomaar weg. Sterker nog, we ervaren een tweede golf. Dat heeft gevolgen voor onze hele samenleving. Ook voor de kinderopvang; het nijpende personeelstekort gaat namelijk ook niet zomaar weg. Aan de ene kant krimpt het aantal banen, waardoor ook de vraag naar kinderopvang kan afnemen. Volgens sommigen zou dat zorgen voor meer evenwicht in vraag en aanbod van medewerkers. Ik vrees dat die balans er niet komt en ondernemers vrezen dit met mij.