Baby’s hebben in hun eerste jaar vooral behoefte aan de nabijheid van ouders, zegt Carolina de Weerth, hoogleraar psychobiologie. Daarom zouden ouders na de geboorte van hun kind een jaar lang verlof op moeten nemen. Op de kinderopvang ervaart een baby te veel stress.
De
Ik zou blij zijn als moeders een maamd extrs verlof krijgen en vaders een maand.Een baby vind ik erg jong naar het Kinderdagverblijf gaan.De eerste maanden hebben zij veel warmte en aandacht nodig.Op sommige groepen lukt het aardig, maar er zijn echt veel baby’s op een groep.Ik zou als ik zou mogen kiezen als moeder en pm.er met 5 maanden naar het Kindrrdagverblijf.De baby’s zijn stap verder, en kunnen hun draai ook beter vinden isijn ervaring.Ze gaan motorisch rap , ontdekken en kunnen spelen.Ze bouwen veilige band op, en wisselen af met zelf op ontdekking.Ik vind met 12 weken echt te vroeg.Zoals Zweden hoeft van mij ook niet ,maar een middenweg ,ja.
Ik vind het eerste halfjaar, Dan heefthetgezin tijd om aan elkaar te wensen en een nieuw ritme te ontwikkelen. Er zijn te veel prikkels op een crèche voor een baby. In Scandinavie krijgt de moeder 8 maanden en de vader drie maanden verlof. ouders blij allebei topfuncties( chirurg en international bankier) konden Volos aandacht geven aan Hun linden urge rust en scherp aandacht geven aan Hun baan. Beter system Dan in Nederland. Liever een nanny!
Ik vraag mij wel eens af hoe dat vroeger ging. Gezinnen met 10 – 12 kinderen, een bijna overspannen moeder thuis zonder wasmachine. Hoe zou het met die baby’s zijn gegaan? Ik zie genoeg ‘nieuwe’ ouders onder hoogspanning met hun baby. Gewoon omdat niet iedere ouder een talent is in opvoeden en de hulp van een ander goed kan gebruiken. Het lijkt mij persoonlijk een cadeautje, wanneer ik een jaar lang thuis mag zijn met mijn baby. Maar ik geloof niet per definitie dat het beter is voor het kind. Veel ouders krijgen meer rust wanneer de kinderopvang een deel van de zorg tijdelijk over neemt. Maar ik vind 10 weken absoluut te kort. Je staat bol van de hormonen, maar ik zou ook zeker meer rust willen bieden aan een baby. Alleen denk ik dat een half jaar een mooi aanbod is. Ook meer ruimte voor deelverlof samen met je partner. En dan mág je als ouder een half jaar verlof nemen maar als die ouder het nodig heeft om de zorg te delen dan vind ik zeker dat men gebruik moet kunnen maken van de diensten van de kinderopvang of anders dan dat. Goede opvang overigens, maar dat is aan de ouders zelf.
Ik vind een jaar wel heel lang. Ook voor een ouder is het belangrijk weer aan het werk te gaan. Ik heb veel tranen bij moeders gezien, maar zie ook dat ze na een paar keer hun kind met een gerust hart achterlaten en weer graag naar hun werk gaan. Als PM’er moet je een vertrouwensband met de ouders en het kind opbouwen. Vaste gezichten is dan ook heel belangrijk. Eerlijkheid van beide kanten is heel essentieel. Wij overleggen alles met de ouders. Het kind staat bij ons voorop. En als een kind je ’s morgens lachend en rennend in je armen begroet, zegt dat denk ik genoeg. Ons dagverlblijf doet er alles aan om het personeel bij te scholen en up to date te blijven.
En zo zijn er ook weer onderzoeken die het tegenovergestelde aantonen. Het is maar net naar welke kinderopvang gekeken is, er zijn veel verschillen. Voorwaarde vind ik dat de opvang plaats vindt in babygroepen en dat rust, reinheid en regelmaat nagestreefd wordt. Waar medewerksters vaste dagen werken, voldoende uren werken en waar geen flexibele opvang is, want dat is de grootste onrustfactor. De praktijk leert dat kinderen gemiddeld 2 of 3 dagen per week naar de opvang gaan en dus ook vele uren meer thuis door brengen. Gewoon goed kijken naar welke opvang je je baby brengt, niet het meest flexibele willen en de laagste prijs en daarmee kiezen voor kwaliteit.
Ik ben er erg voor om meer rust te creeeren voor jonge gezinnen. Het eerste levensjaar van een kind is cruciaal voor de rest van het ontwikkelingsverloop, hoe meer ontspannen dit is voor een kind hoe prettiger de hechting en ontwikkeling verloopt.
Ook voor moeders en vaders is het in rust samen kunnen zoeken naar een nieuw ritme, wennen aan elkaar en het opniew verdelen van de zorg- en huishoudelijke taken van belang. Heel vaak zie ik dat bij met name moeders van jonge kinderen de boog continu te strak gespannen staat. Zij blijven vaak toch het grootste gedeelte van de zorgtaken houden, ik denk omdat er ook gewoon niet genoeg tijd is om samen naar een nieuw ritme te zoeken. Als vader van twee jonge kinderen ben ik erg blij juist de eerste jaren de zorg- en huishoudelijke taken goed verdeeld te hebben, hierdoor was de situatie voor iedereen meer ontspannen. Dit ging niet vanzelf, langer ouderschapsverlof voor moeders én vaders zou voor mij een uitkomst zijn geweest.
MIJN ERVARING IS DAT WANEER KINDEREN PAS KOMEN NA DE EERSTE VERJAARDAG ZE VEEL MEER MOEITE HEBBEN MET WENNEN. NATUURLIJK ZE ZIJN EEN HEEL JAAR ALLEEN THUIS GEWEEST. KINDEREN DIE METEEN KOMEN ZIJN NIET ANDERS GEWEND.
ALS DIT KLOPT WAT ER IN DIT ARTIKEL GESCHREVEN WORDT DAN ZIJN ALE KINDEREN/ OUDERES VAN DE VORIGE GENERATIE SLECHT TERECHT GEKOMEN,IN GEZINNEN MET VAAK 5 TOT WEL 12 KINDEREN EN EEN MOEDER DIE DUS NAUWLIJKS TIJD HAD OMDAT OOK HET HUISHOUDEN VEEL TIJD VROEG. IN HET DAGVERBLIJF ZIJN ER DAN MINIMAAL 2 LEIDSTERS EN VAAK NOG EEN STAGAIRE.
hET IS MAAR WAAR JE HET MEE VERGELIJKT, EN DAARBIJ OM KINDEREN MET MUIZEN TE VERGELIJKEN EN DAAR DAN CONCLUSIES UIT TE TREKKEN VIND IK WEL HEEL VREEMD
En daar is de gastouderopvang weer een toevoeging. Daar is er vaak meer tijd en aandacht voor het kind. Ook is hier niet steeds sprake van wisselende leidsters, maar gewoon 1 persoon waar het kind vertrouwt mee raakt. Ik heb als gastouder baby’s meegemaakt die bij mij meer rust vonden dan thuis!
Ik ben het niet helemaal eens met de stelling dat baby’s het eerste jaar thuis horen,
In een babygroep is de personele bezetting van dien aard dat ieder kind optimale aandacht
van de pedagogisch medewerker krijgt.
Ook de ontwikkeling wordt via observatie bijgehouden.
Dit kan essentieel bijdragen aan vroegtijdige onderkenning van ontwikkelingsproblemen.
hiervoor kunnen we ouders ‘handvaten’ aanreiken.
Mijn ervaring leert dat maar een enkele ouder achteraf beaamt spijt te hebben van hun baby naar de opvang te brengen.
Tevens houden we het dagritme zoals dit thuis wordt gehandhaaft ook aan. Zo dragen wij bij aan veilige hechting.
Ik ben het niet eenduidig eens met deze conclusies. Alles valt of staat met de kwaliteit van de opvang. Opvang die vrijwel altijd een beduidend minder aantal uren beslaat dan dat het kind in de thuissituatie is. Dus ik vraag me terdege af of de mogelijke nadelen nu niet heel gemakkelijk worden afgeschoven op de opvang.
Omgekeerd (als een baby wèl naar de opvang gaat) kan dit wel degelijk óok meerwaarde hebben. Hier wordt in het onderzoek totaal niet over gesproken. Daarom geeft het onderzoek ook een vertekend beeld.
Ik heb als pedagogisch begeleidster veelvuldig ouders van baby’s met goed deskundig advies moeten en kunnen bijstaan in hun verzorgings- en opvoedingstaak. Daar waar zaken als te weinig slapen van de baby, veel te wakker zijn, teveel prikkels in de omgeving van de baby, veel huilen, ernstige problemen in het gezin gaven.
Ook al zijn ouders natuurlijk de meest vertrouwde figuren in de omgeving van een kleine baby, ze zijn niet per definitie superdeskundig in hun oudertaak. Je weet als ouder nu eenmaal niet altijd van nature wat je het beste kunt doen. En eenvoudige aanwijzingen zijn van groot belang om dingen niet tot een groot probleem te laten uitgroeien. Het dagverblijf is voor ouders laagdrempelig om hun vragen te kunnen en durven stellen. Dat is ook van grote waarde voor het welzijn en rust van de baby’s.
Ook ik ben het er mee eens. Vanuit mijn functie als Pedagogisch Medewerker (voorheen op een babygroep) maar ook als moeder. Hoe hard je als PM-er je best ook doet, een kleintje krijgt op het KDV toch echt niet zo veel aandacht als thuis. Soms ben je een ander kind aan het verschonen of voeden, en je collega ook. Als dan zo’n kleintje begint te huilen, zal hij moeten wachten tot je er naar toe kunt gaan. Dat is -vermoed ik- niet traumatisch, en ze leren heel snel zelfstandig te worden, maar het zal zéker de stress levels verhogen.
Maar ja, het is waar: we moeten nu eenmaal weer aan het werk na 16 weken verlof. En daarom zie ik regelmatig moeders die met pijn in hun hart (soms zelfs in tranen) hun kleintje bij het KDV achterlaten. Niet gezond voor de baby, maar óók niet voor de moeder! Een kind past zich aan, aan elke omstandigheid. Maar je kunt mij niet vertellen dat dit ideaal is.
Ik ben het er ook mee eens. Vanuit de kinderopvangbranche zal er wel weer een hoop hoongelach en tegengeluid te horen zijn op dit onderzoek. Maar vanuit mijn moederrol herken ik hier zó veel in. Je staat echter klem als moeder, want het overheidsbeleid is immers zo dat je al snel weer aan het werk moet of gaat. Vreselijk…en vanuit de werkgever en de overheid wordt verwacht dat alles maar zo gemakkelijk te combineren is. Nou, dat is in de praktijk vaak niet zo. Er is in de wet wel van alles geregeld, maar in de praktijk ontbreekt er nog veel. Welwillende werkgevers bij ziekte van je kind, kolfruimtes die ontbreken op de werkplekken, slechte CAO’s, etc, etc. Werk is voor jonge gezinnen vaak erg lastig te combineren met de thuissituatie.
HELEMAAL MEE EENS!
Voorbeeld uit mijn geboorteland Slowakije:
Een moeder kan in Slowakije 3 jaar (!) thuis blijven met het behoud van haar baan binnen de organisatie waar ze werkt (ze kan dus op een andere afdeling of locatie geplaatst worden). Het zwangerschapsverlof duurt 28 weken en in die periode krijgt ze maandelijks 55% van haar salaris. De resterende 2,5 jaar kan ze ouderschapsverlof opnemen. In die periode krijgt ze een ouderschapsbijdrage. Voor de moeder die nog langer fulltime voor haar kind wil zorgen, betaalt de staat de ziektekostenverzekering totdat het kind 5 jaar oud is.