Minister Asscher is in zijn brief over Het Nieuwe Toezicht duidelijk over de huidige regels voor de beroepskracht-kindratio (bkr): te complex, tijdrovend en te duur. Het is tijd voor een nieuw systeem waarin niet de financiële prikkel centraal staat bij de inzet van pm’ers, maar de behoefte van de kinderen.
Het
Ik bedoel twee pmers per groep te plannen.
Het is onbetaalbaar voor de kleinere organisaties om aan het begin en eind van de dag vier pmers op de groep te plannen, zeker als ouders tussen verschillende openingstijden kunnen kiezen.
Hier is duidelijk niet over nagedacht door de heer Asscher.
Alle medewerkers met gebroken diensten laten werken, want bij openingstijden van 11 uur is dat dan de oplossing? Goed om hier over na te denken, maar dan wel graag alle consequenties overzien.
hallo,
ik vind het top idee.
ik vecht al jaren met de GGD daar over.
KDV Harlekijn Stevensbeek
maximaal 2 gezichten op een groep hoe ziet hij dat voor zich dat betekend dat beide leidsters 5 dagen in de week moeten werken a 10 uur per dag. Bij het kinderdagverblijf alles nog moeilijker en duurder maken en bij de bso afbraak doen aan de kwaliteit! de minister spreek over de kind leidster ratio gelijk te stellen aan het onderwijs dus 30 kinderen op 1 leidster? Ik denk dat minister Asschereens echt op het werkveld moet gaan kijken en wat minder ideeen roepen waar hij niets van af weet.
Ook in deze nieuwe beleids ideeen van de minister, is er geen rekening gehouden met de kleinschalige KOV in dorpen. Hier zijn ook voorzieningen om de leefbaarheid en samenhang in, het omzien naar elkaar gestalte te geven.
In het verleden lieten ouders hun kinderen door de buren of grootouders verzorgen wanneer zij werkten. Door de opkomst van een kleine opvang, korte lijnen en kwaliteit , is het frapant te zien dat ouders voor deze kwaliteit geld over hebben. Eerst komt het 4 ogen principe waar wij ook in groepjes tot 6 kinderen moeten voldoen, voor ons onbetaalbaar, hoe los je dit op, ouders of grootouders springen soms bij. Is dit kwaliteit vraag ik mij af? Denken de beleidsmaker na over de gevolgen van de nieuwe stappen. Is het voor een klein organisatie nog wel te behappen, of worden zij min of meer ‘bedoeld’ in de fuik van de grote organisaties geduwd?