Emoties van kinderen zijn vaak buiten proporties. Dat hoort erbij. Dat is geen onwil, maar onmacht. Ze hebben nog onvoldoende geleerd hoe ze hun emoties kunnen reguleren en hebben onze hulp nodig om dat onder de knie te krijgen. Als we kinderen helpen ontdekken wat er voor een behoefte en wens achter hun gedrag zit, kunnen we daarop inspelen. Dat vraagt inleving, empathie, heel veel geduld en een rustige duidelijke reactie. Keer op keer op keer. En zo leren kinderen het. Hoe wij op de emoties van kinderen reageren, bepaalt het verloop van de situatie. Hoe kalmer wij reageren, hoe eerder een kind weer tot bedaren komt.
Er
Waar ik een beetje moeite mee heb is, dat we te veel de emotie en prikkels peperen. Omgaan met teleurstelling en tegenslagen hoort nu eenmaal bij het leven. De boze buitenwereld is nu eenmaal zo. Ik noem dit de curling generatie. Je ziet dit terug bij de hedendaagse jeugd, mentaal en emotioneel niet goed voorbereid. En dat kan je zien als onze schuld.