Vergrijzing, langer thuiswonen, arbeidsmarktkrapte, energietransitie, de omwenteling van de GGZ, eenzaamheid, armoede, polarisatie, overgewicht en beweegarmoede bij kinderen, kansenongelijkheid, een piepende en krakende woningmarkt, onhoudbare zorgkosten en ondermijning… Bent u er nog? En het rijtje is vast nog niet volledig.

Als gastouder lijk je erin getraind, of je hebt er een extra zintuig voor ontwikkeld: het ontrafelen van de peutertaal. Soms ontbreken er namelijk nog letters aan het begin of aan het eind van woorden, soms vervangen kinderen letters. En zodra je deze code hebt ontcijferd, is er communicatie!

Sinds de coronatijd lijken we er weer een beetje aan gewend geraakt: de afstand tussen de kinderopvang en ouders. Kinderen worden afgezet, ouders worden vaak niet meer echt uitgenodigd te blijven en het samen opvoeden gebeurt vaak door middel van overdrachten, 10-minutengesprekken – als daar tijd voor is – of af en toe een ouderavond. Terwijl regelmatig de dialoog met ouders aangaan je heel veel kan opleveren.

In het kader van veiligheid en welzijn van kinderen, controleert de GGD dit jaar jouw kennis over wat te doen bij 'grensoverschrijdend gedrag' van collega’s en/of je leidinggevende in de kinderopvang. De GGD vraagt ook of je een meldrecht of meldplicht hebt en het is van belang dat je dit weet en ook begrijpt.

Soms gebeurt er zoveel in de organisatie dat ik geen moment denk aan wat ik op papier kan zetten voor deze blog. April was zo’n maand. Eigenlijk is 2023 al vanaf het begin zo’n jaar. Beter gezegd, werken in en voor een peuteropvangorganisatie is altíjd zo. Je start met een schooljaar, twee keer knipperen met je ogen en de zomervakantie staat alweer voor de deur.

Je hebt wel erg sterke schouders in de kinderopvang nodig in deze tijd en helemaal als je ze plaatst onder alle vraagstukken die spelen in onze branche. Toch zijn deze tijden een slijpsteen voor de geest. Want je kunt er in de auto, tijdens het grasmaaien of afwassen flink op los denken.

Het kabinet heeft in het coalitieakkoord de keuze gemaakt voor bijna gratis kinderopvang voor werkende ouders. Niet vanuit een gedeelde visie, maar vanuit de gedeelde angst voor het toeslagenstelsel. Daarmee worden de fouten die er gemaakt zijn, met tragische gevolgen, afgewenteld op de sector en de ouders.