Onlangs vond de conferentie 'Goede pers, slechte pers' van de BDKO plaats. Het was opmerkelijk rustig. Zelfs enkele aangemelde directeuren waren er niet. Dat vind ik jammer, want net in deze moeilijke tijden moet je ontmoeten. Op deze bijeenkomst hoor ik altijd weer verfrissende ideeën van collega's hoe zij omgaan met de huidige krimpende situatie. Dat heb je juist nu nodig.

De afgelopen jaren heb ik vele bezoeken gebracht aan kinderdagverblijven. Als adviseur kun je prachtige marketing- en communicatieplannen bedenken achter je bureau, maar als je niet weet hoe het ‘op de vloer’ werkt, dan creëer je geen draagvlak en bereik je uiteindelijk niets, is mijn visie.

De vier grote steden (G4) vinden dat ze de regie moeten krijgen over de voorschoolse educatie van kinderen van 2,5 tot 4 jaar in zowel peuterspeelzalen als kinderopvang. Dat schrijven de onderwijswethouders van de G4 in een brief aan minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken en staatssecretaris Sander Dekker van Onderwijs.

Al jarenlang lopen we in de kinderopvang achter de feiten aan. Iedere keer bedenkt een nieuwe minister met zijn achterliggende ambtenarenapparaat weer wat nieuws voor onze sector en hobbelen we er weer achteraan. Heel vervelend, maar vooral weer te laat. Hadden we dat dan niet zelf kunnen bedenken? Hoe krijgen we zelf de regie?

Ik ben een wandelende boom. Met appels. Boze appels, bange appels, verdrietige appels en natuurlijk blije appels. Daarna mag ik lekker op de grond liggen met een regenboog, een mooie sjaal, als deken. Om mij heen liggen peutertjes te rusten met ook zo’n mooi gekleurde sjaal over zich heen, handjes op de buik. Inademen, uitademen.

Een eeuwige vraag in de Nederlandse kinderopvang is die naar de leidster-kind-ratio, ook wel beroepskracht-kind-ratio. Door de convenantsregels, maar vooral de creatieve uitzonderingen daarop, wordt het er allemaal niet makkelijker op. Het bleek in ieder geval te ingewikkeld voor een recent ontwikkeld software-programma dat rare uitkomsten opleverde voor de toegestane bezetting van de groepen.

De zaak Robert M. in Amsterdam heeft de overheid aan het denken gezet over veiligheid in de kinderopvang en besloten is om over te gaan op een nieuw en veiliger systeem. Vanaf 1 maart worden alle medewerkers in de kinderopvang continue gescreend. Dit houdt in dat als een medewerker in de kinderopvang verdacht wordt van het plegen van een strafbaar feit, er een melding gaat van het ministerie van Veiligheid en Justitie naar de gemeente waar de medewerker werkzaam is. Het gaat hierbij om alle medewerkers in de kinderopvang, dus ook gastouders maar ook hun huisgenoten van 18 jaar en ouder.

'Ook in deze moeilijke tijden willen wij niet aan de kwaliteit tornen, de kwaliteit in onze kinderopvangorganisatie staat voorop.’ ‘Wat goed,’ zeg ik enthousiast ‘maar kunt u mij eens uitleggen hoe u dit begrip “kwaliteit” heeft gedefinieerd binnen uw organisatie?’

De voorjaarsvakantie is weer achter de rug en omdat er over vakanties altijd veel te vertellen is gaan wij er in de kring ’s lekker voor zitten. Pepijn, altijd de man van de grote verhalen, neemt als eerste het woord.

De moeder van Kleine Veer zei altijd 'je hebt geluk dat je hoofd vast zit, anders vergat je die ook nog'. Kennen jullie ook dat soort kinderen. Dromers. Die steeds alles vergeten? Misschien was je zelf zo'n kind. Of vergeet je nog steeds alles.