Niet iedereen van ons bevindt zich in een ideale positie wat het werk betreft. Ook al heb je wel een beoogde baan, of werk je tenminste in de branche waarin je altijd al wilde werken, er komt nog veel bij kijken dat het plezier in je werk kan beïnvloeden. De tijden veranderen, het leven is harder, sneller en in mijn ogen ook oppervlakkiger geworden. Vaak is er weinig tijd over om verder te gaan dan de verplichte taken af te werken en af te kunnen vinken.

Energie! Dat is de basis van de Orde van de Nederlandse Kinderopvang. Soms kun je de energie in elkaar vinden en ontstaat er iets moois. Zo ging dat bij de Orde ook. Door een mooie mix van passie, herkenning en energie ontstond er een groep vrouwen die zich wilden inzetten voor het verbeteren van het negatieve imago van de kinderopvang. Want wees eerlijk, daar valt nog wel iets te behalen. Zo’n drie jaar lijkt de kinderopvang de speelbal te zijn van de overheid en de media. We rollen alle kanten op, behalve de goede.

Jong geleerd, is oud gedaan! Dus neem peuters mee het park in en beleef avonturen. Onder de naam 'Peuters In Het Wild' doet 'Natuur Is Een Feest' ervaring op hoe je met peuters de natuur kunt ontdekken. Hoe kun je dat het beste doen? Ik geef 5 tips.

Dit jaar had ik voor het eerst twee weken vrij met de kerstvakantie. Lekker uitrusten, uitslapen, boeken lezen, op de bank liggen en vervelen. Niks is minder waar.

In het kleinste hoekje van het lokaal liggen de vier oudste peuters op de kussens verstopt onder een laken. “Wij zijn ziek,” meldt Lieke.Ze slaat het laken terug en ik kijk in vier paar ogen, die levenslustig de wereld inblikken. Ziekte kan niet verder weg zijn.

Onlangs ben ik naar de terugkomdag Masterclass Management Control bij de Universiteit Maastricht geweest. Prof. Blommaert startte met het droevige bericht dat hij acute leukemie heeft en hij niet weet of hij volgend jaar er nog is. Tja, zo ben je springlevend en zo ziet je wereld in één klap anders uit.

Kunt u nog staan? Uw handen bewegen? Bukken? Ik ben een dweil. Een zware Oudhollandse verkoudheid heeft zich meester van mij gemaakt. Ik weet niet hoeveel holtes er in mijn hoofd zitten, maar dat ze ontstoken zijn is zeker. Waar haal ik in vredesnaam al dat vocht vandaan waar ik al die pakken zakdoekjes mee heb lopen vullen? Raak ik nooit op?? Maar nee, het hoofd beslist anders en ik moet nog geduld hebben. Ook wil het hoofd 's nachts niet slapen. Het lichaam stelt zich positiever op, die wil nog wel lopen. Maar ja, het hoofd is hoofd…

Het irriteert me al lang, maar vandaag moet het hoge woord er echt uit: stop allemaal met foto’s van je klant-kinderen te gebruiken in de social media!!! In deze blog ga ik de aanbieders die dat doen de oren wassen. En ja, dat zijn opvallend vaak gastouders. En ik kan het weten want ik zit per dag toch gauw een uur of twee op social media.

Dat de bezuinigingen van de overheid slecht zijn voor kinderopvangbranche, wisten we al. Maar dat het afnemend aanbod van kinderopvang een negatief effect heeft op het aantal geboortes, is relatief onbekend.

Het is Sinterklaastijd. Tijdens het maken van de verlanglijstjes attendeerde mijn ene dochter de andere op de meisjespagina van de Lego brochure. Daarmee sloeg ze het grootste deel over want: 'Dat is voor jongens.' In de jaren 70 had je gewoon Lego met rode, gele en blauwe bouwstenen en daar speelden mijn zusje en ik mee. Soms maakten we boten en treinen en soms huisjes met tuintjes.