Het heeft gevroren bij de gastouderopvang van José Goes. Naast de plek waar de kinderen altijd spelen, ligt een grote plas op de grond waar een laagje ijs op ligt. Alle jassen, dassen, handschoenen, mutsen en snowboots worden aangetrokken en de kinderen gaan naar buiten. IJspret!

Na een aantal drukke weken had ik me verheugd op de kerstvakantie. Even op adem komen. Maar na een kerstkransje en oliebol vond ik mezelf alweer terug achter het bureau en de vergadertafel. Zo snel gingen de weken en feestdagen voorbij. Een gevulde kerstvakantie. Met leuke dingen, dat wel. Zo vergaat het me ook altijd met een nieuw schooljaar. Aan het begin is de agenda nog bijna leeg, de weken strekken zich voor me uit. En nu zijn we alweer bijna halverwege. De agenda gevuld en het schooljaar volgepland. Met leuke dingen, dat wel.

Ik voel het al een tijdje aan het gewicht van de bolderkar als ik hem vooruitduw. Ligt het aan mijn spierkracht of nadert het maximum gewicht? Ligt het aan de hoeveelheid lucht in de banden of hebben de kinderen ernstig overgewicht? Ik moet het eerlijk toegeven; het is regelmatig een serieuze workout voor mij om de kar te duwen voor de dagelijkse wandelingen langs de weg. En ja het zijn wel degelijk de kinderen die letterlijk mijn bolderkar uitgroeien.

Iemand vroeg aan mij wat dit jaar de meeste indruk op me heeft gemaakt. Omdat een jaar zo snel gaat en er zo ontzettend veel gebeurt in een organisatie als Peuteropvang Heerlen, kon ik daar niet 1,2,3 een antwoord geven. Totdat ik aan al die ouders van onze peuters dacht. En ineens schoten me ook weer alle activiteiten te binnen waar die ouders bij betrokken waren. Zo vaak hoor ik dat ouders nergens meer voor te porren zijn. Daar heb ik dit jaar weinig van gemerkt.

Ik schreef er al eens eerder over: tweetalige kinderopvang. Het project tweetalige kinderopvang, of dialect in de peuteropvang, loopt sinds 2023 in zo’n zestal peuter- en kinderopvanglocaties in Zuid-Limburg. Drie locaties daarvan horen bij Peuteropvang Heerlen. Allereerst als pilot, naderhand als vast onderdeel van de week. Niet de hele dag, maar op afgesproken momenten.

Onder een kleed liggen op de grond de laarzen of schoenen van de kinderen. De kinderen hebben hun schoeisel zelf onder het kleed gelegd.

Wanneer professionele distantie en wanneer nabijheid? Een niet onbelangrijk vraagstuk in ons pedagogische werk op de groep en voor onze professionele verhouding tot de kinderen en ouders. Juist als het gaat om het dagelijkse handelen, is de grens soms onduidelijk.

Heb je wel eens gemerkt dat de oudere kinderen op de BSO wat minder enthousiast reageren op het activiteitenaanbod? Kinderen van 8 jaar en ouder zijn vaak al echte pre-pubers. De knutseltafels en spelletjes die eerder een groot succes waren, lijken nu ineens ‘saai’ of ‘kinderachtig’. Maar wat willen ze dan wél? Met trots deel ik hoe wij daar op locatie vorm aan geven.

Pas geleden, tijdens een training die ik verzorgde aan beginnende aandachtsfunctionarissen huiselijk geweld en kindermishandeling, hoorde ik een baby huilen. Niet slechts een keer of twee, maar aanhoudend, wat mijn aandacht trok.