We zitten aan tafel. ‘Wat voor weer is het buiten?’, vraag ik aan de kinderen. Mees en Amélise kijken naar buiten… ‘Het regent!’, roept Mees. ‘Ja, het regent buiten’, zeg ik. ‘We gaan binnen ook regen maken.’ ‘Nu of straks?’, vraagt Tes. ‘Nu! We gaan nu regen maken en dat doen we binnen.’ Alle kinderen hebben een potje met een spons erop voor hun neus staan.

Na de Robert M.-zaak is het voor werkende mannen in de kinderopvang nooit meer ‘gewoon’ geworden. Een enorm heftige zedenzaak waarbij tientallen slachtoffers betrokken waren. De branche stond op z’n kop en tot vandaag de dag heeft die tijd een stempel gedrukt op het werken van nu.

Het kringgesprek op de VE-peutergroep loopt vandaag iets anders dan het thema ‘Knuffels’ zou doen vermoeden. Wanneer Youssef het woord krijgt vertelt hij meteen over huizen die kapot zijn en flats die zijn ingestort. Karim vult aan over grote graafmachines en dode kinderen. Al snel gaat het gesprek niet meer over knuffels maar over trillende muren, oma’s zonder jas in de kou en platgedrukte auto’s.

Dossiervorming is niets meer dan de feiten en voortgang van een kind, dat jij begeleidt, bijhouden. Dat doen we zodat een casus overdraagbaar is, zodat we terug kunnen kijken, maar we doen het zeker ook voor het gezin zelf. De laatste jaren hoor ik professionals in de kinderopvang en het onderwijs steeds vaker praten over de term ‘dossieropbouw’; het verzamelen van bewijslast bij zorgen over een kind. Maar dit mag in de meeste gevallen helemaal niet...

Er is momenteel een recordaantal vacatures in de kinderopvang. Maar is dat wel zo erg? Moeten we niet gewoon kiezen voor ‘grenzen aan de groei’ en de kwaliteit prioriteit geven?

Een groot deel van de dag van mijn kinderen bestaat uit bewegen. Mijn vierjarige dochter kan daarnaast ook goed ergens rustig zitten en spelen of knutselen, mijn zoontje houdt dit meestal nog geen drie minuten vol. Maar wat is nou de ideale balans tussen zitten, bewegen en slapen voor jonge kinderen (0-4 jaar) om gezond op te groeien?

In mijn vorige blog schreef ik over een gesprek dat ik had over de opkomst van ‘ouderkringen’. In de blog zocht ik naar antwoorden op de vraag hoe we, als professionele kinderopvang en ouderkringen, aanvullend op elkaar zouden kunnen werken. Ouderkringen bieden onze sector een mooi aangrijpingspunt voor community building.

‘Hij slaapt alleen met een muziekje, op advies van de slaapcoach’, ‘Wij willen graag, in het kader van duurzaamheid, overstappen op katoenen luiers’, ‘Wij willen ons kind veganistisch opvoeden’, of: ‘Mijn kind mag niet in de zandbak spelen want dan krijgen wij het zand niet uit zijn haren’. Tja, waar blijf je dan met je visie? ‘Klant is koning’, maar tegen welke prijs?

In de nieuwsbrief van de grote kinderopvangaanbieder Partou is er aandacht besteed aan een promotieonderzoek van mevrouw Sanne de Vet. Zij heeft lange tijd aan een grondig wetenschappelijk onderzoek gewerkt, met als vraag of de kinderopvang voor de baby’s leidt tot verhoogde stressniveaus.