Veel peuters gaan er een keer doorheen: de poep- en piesfase, waarin de poepwoorden je om de oren vliegen. Wat is het nut van deze fase? En hoe loods je de kinderen hier zo snel mogelijk doorheen? De expert geeft raad.

Annika van Reeken (25) met Dex (1,5).

Zindelijk worden gaat bij ieder kind anders. En elk kind vraagt daarbij om een andere begeleiding, net als bij de eerste stapjes en woordjes. Juist dat maatwerk maakt dat pm’ers veel vragen hebben over hun aanpak, zo merkten we tijdens een oproep op Kinderopvangtotaal. We selecteerden acht veel voorkomende vragen over zindelijkheid. Drie experts helpen de vraagstellers, en misschien ook jou, op weg.

Een stevige drol of smeuïge ontlasting. Drie keer per dag poepen of een keer in de drie dagen. Het valt allemaal binnen de grenzen van wat normaal is. Maar als een kind echt obstipatie of diarree heeft, krijg je veel goed bedoelde adviezen over wat het dan wel of juist niet moet eten. Wat is waar? De feiten en fabels op een rijtje.

Yes, ik heb een huis vol kids en zelfs een wachtlijst! Dat schept vertrouwen. En met Frida Blue, Raku, Derek en Miley – alle vier geboren in 2014 – om me heen leer ik pijlsnel wat werkt en wanneer ik de plank missla. Poepluiers binnen handbereik van kleine kinderen is bijvoorbeeld geen goed idee.

Actief luisteren is een waardevol instrument voor pm’ers, vindt Ellen Bout. Regelmatig geeft zij pm’ers trainingen in effectief communiceren volgens de Gordon-methode. Daarin neemt actief luisteren een belangrijke plek in. ‘Pm’ers denken vaak dat het heel veel tijd kost. Maar met behulp van actief luisteren voorkom je problemen. Dat scheelt juist heel veel tijd.’

Mocht je als pm’er een veeleisende, misschien zelfs boze ouder treffen, dan kan het geen kwaad om stevig in je schoenen te staan en ‘weerbaar’ te zijn. Niet om terug te (bek)vechten, maar om jezelf te beschermen en er op een respectvolle, professionele manier mee te kunnen omgaan.

Een groeiend aantal organisaties beschrijft seksuele opvoeding in haar Pedagogisch Beleidsplan. Hierin staat hoe de organisatie denkt over seksuele ontwikkeling en hoe medewerkers kinderen hierbij kunnen begeleiden. Een handig steuntje in de rug als je met vragen of seksueel spel van kinderen te maken krijgt. Maar hoe werkt het beleid in de praktijk?

Nederlandse kinderen zien in vergelijking met andere Europese kinderen veel verschillende opvoeders per week. Pappa, mamma, het kinderdagverblijf, de peuterspeelzaal, opa’s en oma’s wisselen elkaar dagelijks af. Is dit wel goed voor kinderen? En wat kun je als pm’er doen als een kind hier last van heeft?