Nederland een vrij land? Welnee, wat mag je eigenlijk nog wel als werkgever? Het instituut Vakbond stamt zo uit de oertijd, kom op zeg! Stakingen, doe effe normaal. Geef dat geld van de vakbondsleiders maar aan goede doelen, da’s beter besteed dan dit soort opruiende nietszeggende taal. Elk jaar meer regels, elk jaar meer pensioengeld in een bodemloze niet te controleren put. Geef de werkgever ruimte om samen met de medewerkers een mooi bedrijf te runnen zonder dreigende taal. Richard Branson (o.a. Virgin Airlines) zegt: ‘doe goed, dan loopt je bedrijf goed’. Hoe kan dat hier in Nederland met van die mallootten met ideeen die nog stammen uit de vorige eeuw!? Laat de kinderopvang eens zichzelf regelen, verlies ons niet uit het oog maar geef ze ruimte om goed te doen en mooie inspirerende plekken te zijn voor kinderen, mederwerkers en ouders waar zij samen besluiten over bedrijfsvoering. En niet een regering en een stelletje ontevreden Ego-mensen in een vakbond.

Ik ben inmiddels 10 jaar actief als ondernemer in de kinderopvangbranche; toen ik als ondernemer startte, was ik fris en dolenthousiast. Inmiddels is deze frisheid en enthousiasme nog maar ver te zoeken….Hoe dit komt? De overheid overreglementeert de branche met al haar zogenaamde goede ideeen voor de toekomst en is bezig de branche langzamerhand kapot te maken met alle zogenaamde kwaliteitsverhogende eisen en regeltjes; hierdoor schiet men de oorspronkelijke doelstelling van de Wet Kinderopvang volledig voorbij….men beoogde namelijk marktwerking…..we zien inmiddels helaas de eerste tekenen van deze destructieve invulling van de Wet…..faillissementen in de kinderopvang omdat de kosten almaar verder oplopen. Dit wordt mede veroorzaakt door de vakbonden; de afgelopen jaren hebben ook zij geroepen om zogenaamde kwaliteitsverhoging in de kinderopvang door onder andere loonsverhogingen en allerlei andere, vaak onuitvoerbare, CAO-eisen te stellen, die weliswaar voor werknemers erg aantrekkelijk zijn geweest, doch voor werkgevers vaak een financieel blok aan hun been. Daar komt bij dat de functie van PM’er nu eenmaal een functie is op MBO-niveau en daar waar ik de laatste jaren steeds meer merk dat mensen minder ambitieus zijn en het al gauw goed vinden op de werkvloer, je hier als werkgever steeds meer (financieel) voor moet doen om de medewerkers aan het werk te kunnen houden. Kortom: De overheid bemoeit zich veel en veel te veel met ondernemersaangelegenheden, de bonden eisen hier veel en te veel voor, werknemers zijn steeds minder ambitieus en vinden het al gauw goed….is men het vervolgens niet eens met het feit dat je hier als ondernemer je onvrede over uit, dan is er opeens sprake van een burnout en kost het je als werkgever bergen met geld en heel veel energie om deze werknemer weer gemotiveerd op de werkvloer te krijgen…….. Wanneer houdt het nu eindelijk eens op en mag ik weer gewoon baas in eigen bedrijf zijn en heb ik weer eens wat meer zeggen

Werkgevers in de kinderopvang hebben het nu zwaar genoeg. Het grootste voordeel voor werknemers is te behalen door gezonde werkgevers te hebben, iets wat in deze tijd met bezuinigingen steeds minder vanzelfsprekend is!
Als je nu wilt gaan staken of andere protestacties wilt voeren, doe dat dan om de bezuinigingen, maar niet om de CAO!!
Lekkere realiteitszin dit…

Grappig deze discussies, alsof kwaliteit te koop is middels geld en/of een salarisverhoging !! Ik denk t niet. Men kan zeggen wat is 2%, maar ja bij 50 medewerkers is het een fulltime kostenpost voor de werkgever. En als de werknemer 2% extra krijgt, wat is het nut, is zo’n € 35,= bruto, lachertje! De CAO moet eens flink op de schop, en een resultaatsafhaneklijke EJUK werkt erg goed, dat blijkt bij mijn werkgever in ieder geval. Laag ziekteverzuim en relatief goede resultaten, dus: de nullijn doorzetten en de resultaten beter dan delen de medewerkers gewoonweg mee, bij mijn werkgever kan de EJUK namelijk oplopen tot zo’n 6%!!

De overheid wil graag dat de nullijn in de CAO afspraken wordt aangehouden, edoch de tarieven voor de vergoedingen (toeslagen) zijn naar beneden gegaan, de kosten vliegen omhoog en dan toch de salarissen maar weer omhoog?! Zo komt er echt wel een einde aan de ondernemers die de kinderopvang leuk vinden en een warm hart toedragen. Jaar op jaar minder, minder en meer kosten en meer kosten. De eerste faillissementen zijn een feit. De terugloop is enorm en de vakbonden – dat zijn stuisvogels…. en steken harder, sneller en verder hun kop in t zand. Zogenaamd in het belang van de werknemer, straks zijn er geen werkgevers meer en dus zijn werknemers minder of niet meer nodig……. (tja ach) het is maar hoe je het verjhaal inkleurd en verteld……

In de kinderopvang valt het werk op de vloer fysiek echt niet mee, het is een zwaar beroep. Door de terugloop in kindaantallen (door de overheidsbezuinigingen) zal elke werkgever scherper naar de personeelskosten kijken. Zo min mogelijk personeel (binnen de grenzen). Minder of geen taakuren buiten de openingstijden. De bijdrage ziektekosten voor personeel vervalt, de eindejaarsuitkering is nog steeds (!) resultaatafhankelijk, kwaliteit staat onder druk door alle negatieve verhalen. En dan geen loonsverhoging? Waar moeten de medewerkers op de werkvloer hun motivatie om steeds meer in steeds minder tijd te presteren dan nog vandaan halen? Uit de knuffels van de kinderen? Duidelijk niet uit de waardering door hun werkgevers, in de vorm van een bescheiden loonsverhoging.
Staken? Ik moet er zelf niet aan denken, maar kan me er wel iets bij voorstellen. Juist om kwaliteit te behouden.

Ik krijg het idee dat de voorgaande reacties geschreven zijn door werkgevers. Ik ben zelf werkzaam in de managementlaag in een kinderopvangorganisatie dus zou het nog best wel redden zonder salarisverhoging. Maar ik weet ook wat een pedagogisch medewerker verdient, en dat is echt geen vetpot.
Ik snap het standpunt van de werkgever maar wat moet je als werknemer dan? Voortaan maar droog brood eten omdat je nu eenmaal niet meer te besteden hebt?
Oneerlijk lijkt me. Kan de pijn niet gedeeld worden tussen de werkgever en werknemer?

Als er toch gepraat wordt over koopkracht behoud, hoe zit het dan met de koopkracht van de kleine kinderopvang ondernemer. Als ik naar de uren kijk die ik op dit moment in mijn onderneming moet stoppen om de boel draaiende te houden verdien ik per uur een stuk minder dan mijn werknemers. Ik baal er zo van dat het niet in de botte hoofden van vakbonden en politici gaat dat de lonen op dit moment bijna 75 % van de kosten bedragen en dat verdere verhoging van deze lonen leidt tot de ondergang van deze kleine ondernemers. Op de eerste rij zitten voor een € 0,10 cent kan gewoon niet meer. Je kunt wel pedagogische topkwaliteit willen maar dat gaat echt niet voor €6,18 per uur. Dus onderhandelaars aan jullie de vraag: Hoe zit het met het koopkracht behoud van de kleine ondernemer?

De overheid wil graag dat de nullijn in de CAO afspraken wordt aangehouden, edoch de tarieven voor de vergoedingen (toeslagen) zijn naar beneden gegaan, de kosten vliegen omhoog en dan toch de salarissen maar weer omhoog?! Zo komt er echt wel een einde aan de ondernemers die de kinderopvang leuk vinden en een warm hart toedragen. Jaar op jaar minder, minder en meer kosten en meer kosten. De eerste faillissementen zijn een feit. De terugloop is enorm en de vakbonden – dat zijn stuisvogels…. en steken harder, sneller en verder hun kop in t zand. Zogenaamd in het belang van de werknemer, straks zijn er geen werkgevers meer en dus zijn werknemers minder of niet meer nodig……. (tja ach) het is maar hoe je het verjhaal inkleurd en verteld……

Nergens gaan salarissen omhoog, punt. Dat is het enige waar die verrekte vakbonden mee aankomen: meer salaris en natuurlijk staken: veel staken. Schei toch uit. Kom zelf eens met creatieve oplossingen ipv altijd maar dat salaris- en stakingverhaal