D Z: heel herkenbaar! Natuurlijk zullen er ook nog goede kdvs bestaan,maar in mijn omgeving regent t alleen maar klachten… De GGD inspecteur was heel streng bij mij als gastouder (terecht.want ouders brengen hun kostbaarste bezit bij je), maar hoe vaak ik op het kdv heb meegemaakt dat dingen door de vingers werden gezien of hoe wij als PW ‘er een mooi verhaal moesten vertellen omdat we anders onze baan kwijt zouden raken…. Bah,bah,bah!

ook ik wil niet meer werken in de kinderopvang, hoe men denkt met kwaliteit om te gaan gaat tegen mijn gevoel in. baby’s die van bed naar box worden verhuist om maar als voorbeeld te noemen, men is totaal niet bezig met de ontwikkeling van de kinderen. Dat heeft niets met de crisis te maken maar met beleid . En ga je er tegen in dan wordt het op je werk, je heel moeilijk gemaakt.

En dat is dus een van de redenen waarom ik niet meer op een kdv wil werken… Liegen om baanbehoud. Ben blij dat ik gastouder ben geworden en de kwaliteit in eigen hand heb!

Ja. Je moet medewerkers serieus nemen en ja, de crisis brengt veranderingen met zich mee. Daarin wordt er een beroep gedaan op de flexibiliteit van de medewerkers. Er zullen ongetwijfeld organisaties zijn die niet voldoen aan de norm maar mijn ervaring is dat dit juist zorgt voor een andere blik op het werk en hoe je dat in veranderende omstandigheden bekijkt hoe je dat anders kunt organiseren/inrichten. Dat doe je samen; medewerkers, leidinggevende en directie. Wat ik heb gezien is dat er in goed overleg toch meer mogelijk is zonder dat dat ten koste gaat van de kwaliteit. Ik ben trots op hoe we dat samen doen!
jammer dat dat voor anderen niet het geval is.

En de pm’ er die durft helaas al jaren niets te zeggen, angst voor hun baan. De verhalen bij Kassa, klonken mij in ieder geval zeer bekend, helaas, ik kan er ondertussen een aardig boekje over schrijven en is toch echt mijn ervaring bij allemaal organisaties geweest die bij Staal in de branchevereniging een behoorlijke postitie innemen….
Het is om te huilen dat de ervaringen van de medewerker in twijfel worden getrokken. Dat zijn nu juist de mensen die de kinderopvang tot een kwalitatief hoger niveau kunnen opschroeven, neem ze dan ook serieus!

Probleem leidster-kindratio, geleur met kinderen en groepen ombuigen naar verticale groepen om zo de bezetting optimaal te kunnen houden, is al jaren een doorn in het oog van de pedagogisch medewerker. Deze pedagogisch medewerker komt doodmoe thuis en vraagt zichzelf af wat ze, behalve overleven, nu écht voor en met de kinderen heeft gedaan die dag, anders dan de basis van eten, drinken en verschonen. Fabriekswerk lijkt het wel.
Onbegrijpelijk, nee ongelofelijk dat Staal met met stalen gezicht durft te beweren dat hij geen notie heeft van de misstanden. Allemaal commercieel belang daar in de brancheorganisatie.
Eerst de Wet Kinderopvang, toen moesten we met zijn allen HKZ gecertificeerd zijn. De leidsters waren zo druk met meten van de voedingswaren en het leren om de auditvragen juist te kunnen beantwoorden en ondertussen die kinderen maar wachten, wachten op hun boterham. En nu, nu geven we de crisis en de bezuinigingen de schuld, deels juist, maar wel een goede gelegenheid om het kaf van het koren te scheiden. Ouder is kritischer en kan winkelen met de KOT en doet dat dan ook. Jammer dat de kleine kinderopvangondernemer, die wel bewust van 1 of 2 groepen kinderopvang heeft gekozen, deze oneerlijke strijd niet wint tegen de organisatie die roepen; NU 2 maanden GRATIS luiers, kom bij ons!

Het is crisis voor Kinderopvangorganisaties. Alle extraatjes zijn wegbezuinigd: geen groepshulp en/of huishoudelijke hulp meer. Er moet dus een stapje meer gedaan worden door de beroepskrachten op de werkvloer en dat is even wennen. Maar, zij lopen nog op de werkvloer…..dat is lang niet iedere pedagogisch medewerker gegeven…… Waarmee ik niet wil zeggen dat organisaties zich niet meer aan de regels hoeven te houden. Integendeel !!