Grote kans dat je, als je Texelaar bent met jonge kinderen, gebruik maakt van De Olmenhoeve. De organisatie heeft vestigingen in vijf dorpen op het eiland. Er is maar één andere kinderopvangorganisatie (met één vestiging), waardoor er nauwelijks concurrentie is. De aanwas van baby’s, peuters en kleuters blijft overeind. Van de jongeren die ooit verhuisd zijn naar het vasteland, komt altijd wel een deel terug om op het Waddeneiland een gezin te beginnen.

Geen nummertjes

Twintig jaar geleden startte Marleen Keijser de Olmenhoeve in De Waal, het kleinste dorp van Texel. De organisatie waar zij toen werkte, was al een paar keer overgenomen door grotere organisaties van het vasteland. ‘Dat leidde tot onrust onder pm’ers en ouders’, vertelt Marleen. ‘We voelden ons nummertjes en de begeleiding sloot niet meer aan bij wat hier nodig was. Ik besloot te stoppen, zodat ik iets kon opzetten dat wél goed voelt.’ De voormalige stolpboerderij de Olmenhoeve was de eerste locatie. Twee jaar later volgde een locatie in Den Burg. In 2016 kwam Marike Westerlaken bij de Olmenhoeve werken.

Kleine gemeenschap

‘We zijn allebei geboren en getogen Texelaars’, vertelt Marike. Het mooie van werken op het eiland is de kleine gemeenschap, waardoor je met iedereen snel iets kunt regelen. Zo zingen we met Sint Maarten in het verpleeghuis, of er komt iemand van de brandweer langs om de brandweerauto te laten zien. Iedereen kent ons. We hebben korte lijnen met ouders en met elkaar.’

Belang van het kind

Ze werken al twintig jaar lang consistent vanuit dezelfde visie. Omdat ze eigen baas zijn, hebben ze de ruimte om elk kind veel aandacht te geven. De VE-groep met twee pm’ers bestaat bijvoorbeeld uit tien kinderen in plaats van zestien. ‘Zo kunnen we alle aandacht besteden aan de thema’s’, zegt Marleen. ‘Ik denk dat je met grote groepen noch de pm’ers, noch de kinderen een plezier zou doen.’ Een ander voorbeeld is de bso-groep in Oudeschild. ‘Omdat dat best een drukke groep is, hebben we daar twee pedagogisch medewerkers ingezet, ook al zouden we op sommige dagen kunnen volstaan met één. Maar zo werkt het veel prettiger.’

Toen de opvanglocatie van de antroposofische school dreigde te worden opgedoekt, nam de Olmenhoeve die over. Anders had die niet kunnen voortbestaan. Een voordeel van hun marktpositie is, kortom, dat ze niet voortdurend het onderste uit de kan hoeven te halen en zo het belang van het kind voorop kunnen stellen, zegt Marleen. ‘We hoeven geen capriolen uit te halen om klanten te trekken, zoals een kapper in huis halen, of een boodschappenservice. We bieden ook bewust geen warme maaltijden aan. Ik vind het belangrijk dat ouders ook thuis dat moment met hun gezin hebben.’

Tafelvoetbal en snoezelhok

De Woelige Hoek in Den Burg, een nieuwbouwlocatie, heeft een pannaveldje voor de bso; een klein omheind voetbalveld. Verder is er een rustruimte waar kinderen zich kunnen terugtrekken om te lezen, een aparte plek voor tafelvoetbal en een snoezelhok. Van de twee locaties in het dorp wordt deze locatie met dagopvang, peuter- en bso-groep gezien als het hart, want daar gebeurt het meest. Ook de scholen zitten vlakbij. De ruimtes zijn fris en ruim. Hier stonden vroeger de oude peuter- en kleuterschool. ‘Leuk feitje: wij hebben hier vroeger zelf op de kleuterschool gezeten’, glimlacht Marike.

Lees het hele artikel in KinderopvangTotaal Management Magazine online>>