Ten overstaan van toehoorders uit de kinderopvangbranche, collega’s en familie heeft bijzonder hoogleraar Ruben Fukkink zijn oratie uitgesproken. Hierin vertelde hij hoe het er nu voorstaat met de pedagogische kwaliteit en hoe deze verbeterd kan worden. Vooral de educatieve stimulering laat, ondanks hoge VVE-investeringen, te wensen over. Fukkink gaat op zoek naar bewezen effectieve methoden die de kwaliteit in de kinderopvang de komende jaren kunnen versterken.
Eind
Helemaal eens met bovenstaande reactie. daarbij wil ik nog melden dat er bakken vol met geld gepompt kunnen worden in training/coaching van de pm-ers. Maar er moet ook gekeken gaan worden naar de orthopedagogen die zeggen dat ‘het VVE’ concept niet aanslaat en geschikt is voor de kindjes van deze leeftijd.. Misschien stellen we gewoon te hoge eisen aan onze kinderen?? Denk daar eens over na. Kinderen ontwikkelen in eigen tempo.. Maar op deze leeftijd moeten ze proef waardig zijn voor de basisschool….. Onmogelijk.. bij sommige kindjes werkt dit wel en andere niet.. Daarbij hebben we te maken met kinderen uit andere culturen.. Waarvan ik merk dat ouders regelmatig slecht of geen Nederlands spreken spraakproblemen komen hierdoor ook moeilijker boven water, want dit is totaal iets anders dan taalachterstand. En laten we het niet hebben over de groep kinderen die extra zorg nodig hebben en ook op de reguliere VVE speelzaal belanden, terwijl ze eigenlijk naar een MKD zouden moeten. Ouders zijn daar soms nog helemaal niet bezig of aan toe en daarbij zijn de wachtlijsten op de MKD’s bij ons in de regio hoog. Kortom er is veel meer dan trainen van pm-ers.. En dit los je al helemaal niet op met HBO-ers op de groep.
Het enige dat ontwikkelingsstimulering werkt is volgens mij het kindvolgend werken. Er kan in de ontwikkeling van kinderen, zelfs al zijn ze van dezelfde leeftijd, zo enorm veel verschillen. Je kunt, naar mijn mening onmogelijk groepsgewijs VVE activiteiten aanbieden. Een voorbeeld over het kindvolgend werken wil ik jullie niet onthouden.
De kinderen zijn aan het stoepkrijten. Ik pak ook een krijtje. Een meisje van bijna 4 vraagt mij om een rondje te tekenen. Dat doe ik. Vervolgens stel ik voor ook een vierkant te tekenen. En dan nog een driehoek en een rechthoek (leren van vormen). Vervolgens gaat een jongetje van net 3 jaar stippen maken. Hij vraagt of ik twee stippen (leren tellen) wil zetten in een rondje. Nou kun je stippen willekeurig neerzetten, maar ik zet ze zo neer dat het net ogen lijken. Dan reageer ik verbaasd, dat het wel een poppetje lijkt. Nog een streepje erbij en dan is het een echt poppetje. Het meisje van bijna 4 zegt dan, terwijl ze op haar hals wijst ‘nou moet hier nog wat, dat heb ik ook’. Ik vraag verder over wat dat dan is, hoe het heet of dieren dat ook hebben enz. Zo leren we over het menselijk lichaam, over dieren en ook over dat dezelfde dingen toch verschillend kunnen zijn.
Zo zijn er nog vele voorbeelden te noemen.