Een aantal jaren geleden werd kinderopvang als arbeidsparticipatie middel gezien. En dat was het ook, afgaande op de statistieken van die tijd. De pedagogische meerwaarde die kinderopvang toen ook al had, werd te weinig benoemd. Het arbeidsparticipatie middel van deze tijd wordt mede bepaald door informele opvang en sleutel kinderen (bso leeftijd). De overheid neemt daar genoegen mee. Immers, de bezuinigingen zijn goed gelukt en ouders zijn er niet eens minder door gaan werken. Missie is geslaagd hoor overheid. Maar ik zie kinderen weer op straat lopen die eerst op de bso zaten of die een paar uur door anderen opgevangen moeten worden (waar geen activiteiten of leeftijdsgenootjes zijn). Toen ouders in ene veel meer aan eigen bijdrage moesten gaan betalen haalden ze hun kinderen van de opvang af, en werd kinderen allerlei activiteiten ontnomen die goed voor hun ontwikkeling zijn. Op onze bso is een goede samenwerking met diverse sportverenigingen maar ook met mensen uit de culturele en creatieve sector. Kinderen kunnen tijdens bso tijd in aanraking komen met diverse sporten en culturele creatieve activiteiten. Vooral kinderen uit de wat zwakkere sociale milieus komen hier van huis uit toch al weinig mee in aanraking. Daarom is juist een bso zo goed voor kinderen. Kinderen dit van het ene op het andere moment ontnemen vind ik een schande!

 In de jaren dat ik een kinderdagverblijf heb(18 jaar) is men er anders naar gaan kijken . In de eerste jaren werdt het gezien als een kans voor vrouwen om te blijven werken. Het was een investering in je toekomst. Nu word er door toekomstige ouders naar geken als een kostenpost . Dat ze blijven werken is al bepaald maar hoeveel kan ik grats krijgen(opa /oma) en hoeveel (liefst zo min mogelijk ) moet ik betaald gaan doen. De meerwaarde voor de ontwikkeling van het kind wordt nauwlijks gezien. in de laatste 10 jaar is de kinderopvang van een KANS verworden tot een KOSTENPOST. HEEL JAMMER

.