IKC’s, staan in grote belangstelling zowel in de praktijk als bij de gemeentelijke overheid die een belangrijke rol wil spelen bij de totstandkoming van deze integrale kindcentra. Als belangrijk doel voor deze samenwerking tussen onderwijs en kinderopvang, wordt vaak het realiseren van ‘een doorlopende of doorgaande leerlijn’ genoemd. Maar wat is nou eigenlijk die ‘doorgaande leerlijn’? Waar komt het vandaan, hoe werkt het in de praktijk, wat is de definitie en de evidentie ervan en welke kanttekeningen zijn er te maken?
Door
Steeds meer aandacht voor één doorlopende methode als middel, gedurende 2+8 jaar, lijkt me niet de juiste weg als daarmee het doel buiten beeld raakt. (Waarom dan eigenlijk niet al bij 0 beginnen?) De verleiding is natuurlijk groot omdat het ook de pedagogische werkelijkheid meetbaar en dus beheersbaar maakt. En daarmee een illusie schept van controle. Maar kinderen groeien mooier op met een procesgerichte kindvolgende aanpak dan met een resultaatgerichte methode. Een goede samenwerking en dialoog tussen àlle opvoedmilieus is daarvoor een voorwaarde.