De BMK wil dat er een prijsplafond komt wanneer kinderopvang vrijwel gratis wordt vanaf 2025. Dit om prijsopdrijvingen te voorkomen en kinderopvang toegankelijk te houden. Andere branchepartijen vrezen voor eenheidsworst in de sector. ‘De kleine aanbieders worden de dupe en het aanbod zal verschralen.’
Als
Ik mis in de rapporten en de bijdragen de rol van de werkgevers in de financiering. Het is nog niet eens zo heel lang geleden dat er een constructie was waarbij de werkgevers 1/3 van de factuur van de kinderopvang betaalden. Met bijvoorbeeld een belastingaftrekbare regeling voor ouders én bedrijven en een directe financiering vanuit de overheid komen we verder dan dat we gaan reguleren op prijsniveau. Ik kan me heel wat scenario’s voorstellen waarbij ik de kwaliteit om zeep help door flink te snijden in de uren van medewerkers, de materialen die worden gebruikt en de opleidingen die ik onze vakmensen gun. En precies dat wil ik niet. Dus iets of iemand zal dat toch moeten betalen en de overheid doet dat slechts ten dele.
Stop vooral ook met het idee dat dingen ‘gratis’ zijn.
Het doel van de BMK is al jaren om de sector weer uit de vrije markt te halen. Dat heeft niet zozeer met de tarieven te maken als wel met hun overtuiging dat een collectieve aanpak beter is.
Het is goed en nodig dat de kinderopvang, net zoals de basisschool, een basisvoorziening wordt die bekostigd wordt uit de algemene middelen. Dat is hard voor de kleine onderneminkjes maar het zal het pedagogische niveau verhogen en de kinderopvang meer maatschappelijk gericht maken dan nu het geval is in bijv. een groot aantal eenpitters en kleinere kinderopvang-onderneminkjes die vooral op winst gericht zijn en dat ondergeschikt maken aan het aanbod in het primaire proces en de kwaliteit van de PM’ers. Nu zie je ook dat er super elitaire kinderopvangonderneminkjes bestaan, met veel hogere tarieven, alleen bedoeld voor de rijke ouders. Dat verdwijnt dan ook.
We doen daar in Nederland met z’n alleen héél moeilijk over. Maar als je gaat kijken in een land als Zweden dan zie je dat alle mensen (dus ook zonder kinderen) via de belasting meebetalen aan een kwalitatieve kinderopvang, die hoort bij een goede begeleiding op opvoeding van het (jonge) kind. En dat heel gewoon vinden. Ook mensen die geen kinderen hebben profiteren daar eigenlijk van. Want ook die mensen “maken ook gebruik” van jongere landgenoten die later in de zorg en andere beroepen gaan werken die zij ook nodig hebben. Het opvoeden van kinderen wordt daar niet alleen gezien als een persoonlijke verantwoordelijkheid van de ouders maar ook als een gezamenlijke maatschappelijke verantwoordelijkheid. Dat is een véél socialere (en m.i. wijzere) gedachte dan het marktdenken dat op dit moment in Nederland de boventoon voert in discussies over dit onderwerp.
Én het wordt gemakkelijker voor mensen die vanuit het buitenland instromen in de samenleving. Voor hen wordt het vanzelfsprekender en (administratief) gemakkelijker om hun kind een goede start te geven in de maatschappij.
Dat zijn voor mij grote voordelen. Maar daar moeten we met z’n allen wel nog aan gaan wennen.
Ik ben een 63 jarige pedagogisch medewerker (en pedagogisch coach), die nog steeds met hart en ziel werkt en op veel verschillende werkplekken aan de slag is geweest. Ook als pedagogisch coach op werkplekken in kleine onderneminkjes, waar ik een paar keer ben aangebotst tegen situaties waarin een directeur niet voldoende wilde investeren en waardoor de kwaliteit en het aanbod, de behuizing en de inrichting niet verbeterd konden worden. Eén keer zelfs in die mate dat ik het vond lijken op verwaarlozing. En de GGD die altijd zo streng lijkt ging niet handhaven maar keek weg en stelde weinig/geen kritische vragen…