Een krijsende baby, een blokkentoren die met een klap instort of een peuter die zijn frustraties in je oor uitschreeuwt. Voor pedagogisch medewerkers is dit de dagelijkse realiteit. Ze worden vaak blootgesteld aan harde geluiden en dat maakt de kans op gehoorschade groter en kan vermoeidheidsklachten opleveren. Een onvermijdelijk onderdeel van het werk of moeten we de geluidsbelasting serieus nemen?
Werken
Inderdaad een belangrijk, maar meestal veronachtzaamd, punt voor pm-ers en leerkrachten. En voor de kinderen zelf. Het valt me al jaren op dat wanneer kinderen buiten aan het spelen zijn, zij voornamelijk via zo hard mogelijk gillen met elkaar communiceren; normaal praten is er niet meer bij. Je zou er zo hoorndol van worden. Maar misschien hebben die kinderen al gehoorschade opgelopen?