De ongenuanceerde afwijzing van de ‘markt’ en ‘commerciële’ ondernemers in de kinderopvang en de omarming van de publieke sector waar alle heil vandaan zou moeten komen, verrast mij. Net als ik weet mevr. Singer immers dat er heel wat mis ging bij de stichtingen in het subsidietijdperk van voor de Wko. Dat valt moeilijk te rijmen met haar bewering nu dat een 3 maanden oude baby niet ’thuishoort in de markt’. Er is ook geen enkele wetenschappelijke steun voor die bewering. Net zo min als voor de bewering dat de kinderen bij ‘commerciële’ opvang alleen friet te eten krijgen en geen groenten. Of voor de bewering dat het bij commerciële ondernemers alleen maar draait om winst en ook niet voor de bewering dat zij ouders slechts zouden zien als consumenten. Formeel juridisch gezien zijn ouders dat overigens, maar of commerciële ondernemers hen ook ‘alleen maar’ zo zien, dat weet mevr. Singer helemaal niet, want dat is nog nooit wetenschappelijk onderzocht. Al die beweringen zijn tendentieus en beogen slechts door anti-markt sentimenten te kweken politieke steun te krijgen voor de ideologie van kinderopvang als publieke basisvoorziening.
Wat echter wel is onderzocht en dus kan gelden als een feit, is dat de kwaliteit in de kinderopvang nog nooit eerder zo hoog was als nu, in de markt van ‘commerciële’ ondernemers en voor een groot deel dankzij die ondernemers, die immers 70% vormen van alle aanbieders, heel wat meer dan de stichtingen dus. In dat besef zou het de stichtingen sieren als zij het beeld van Singer zouden nuanceren.
Ook is een feit dat juist in de huidige gesubsidieerde sectoren, zoals onderwijs en jeugdzorg, alles om geld draait, meestal een tekort daaraan. De overheid heeft immers jaar na jaar fors bezuinigd op alles dat met kinderen te maken heeft, zonder schroom en met regelmatig grote schade voor kinderen. In de jeugdzorg is de situatie ronduit schrijnend te noemen. De overheid heeft zich in zorg voor kinderen een wispelturige en onbetrouwbare partij getoond.
Zo bezien zijn kinderen heel wat beter af in ‘de markt van opvang’ waarin ondernemers zich met hart en ziel inzetten voor een goede opvang en dan ook nog zelf de financiële risico’s dragen als het tegenzit in de markt!

Ik vind het vooral erg jammer dat alle zgn “ commerciele” kinderopvang hier op 1 grote hoop wordt gegooid. Ik ken veel kleine organisaties, die 100%voor pedagogische kwaliteit gaan, waarvan directeuren soms geen salaris aan zichzelf uitbetalen omdat ze dure investeringen doen, maar die dus wel iedere keer onder commercieel worden genoemd.
Het zou mooi zijn als die groep eens een podium krijgt om te laten zien hoe mooi kleinschalig kan zijn, er gebeuren zulke mooie dingen in kinderopvangland. Het lijkt wel alsof we de sector om zeep willen helpen ipv trots te zijn op alle plekken waar het wel goed gaat.
Het zou fijn zijn als mw Singer enigzins genuanceerder naar de branche zou kijken dan ze nu doet. Ook al ben ik het eens met haar dat winstbejag en investeringsmaatschappijen niet thuishoren in de branche.

De komende weken zullen we vanuit verschillende invalhoeken nog reacties plaatsen op deze mening van Elly Singer. Wordt vervolgd dus!

Een valse tegenstelling en een reëel probleem, een bijzondere samenvoeging in één en hetzelfde stuk.
Gaat het om de kwaliteit of om de bedrijfsvorm? Of gaat het om groot vs. kleinschalig?
Ik durf wel te zeggen dat kleinschalige commerciële kinderopvang het prima doet, terwijl de grote publieke stichtingen van “vroeger” het helemaal niet zo best doen.
Helemaal eens met de constatering dat de overheid weinig investeert in de kwaliteit. Het operationaliseren van nieuwe inzichten in de pedagogiek, het gebruiken van pedagogische kennis om de (jeugd)zorg te ondersteunen, het ontwikkelen van een visie op het recht op opvoeding buiten het gezin, het zijn allemaal zaken die nauwelijks aandacht krijgen, want het gaat om geld en arbeidsparticipatie.
Kinderen zijn niet gebaat bij arbeidsparticipatie, maar ook niet bij een te beschermende opvoeding waarbij ze binnengehouden worden. Kinderen hebben recht op het ontdekken van hun eigenheid, op ontplooiing in de breedste zin van het woord, breder dan een school ze kan bieden. Goede kinderopvang kan daar een belangrijke rol in vervullen.

Wat een aanmatigend stuk zeg. Ja ook ik maak me zorgen over de toenemende private equity in onze branche. Het gaat niet meer om kinderen, het gaat om geld.
Ik als eigenaar van een middelgroot bedrijf van 3 BSO’s en 3 KDV’s durf te stellen dat de kwaliteit binnen mijn organisatie uitstekend is. Wij dienen maar 1 belang en dat is die van het kind. Ik heb last van de toenemende regeldruk, regeldruk die in mijn ogen veroorzaakt wordt omdat de gemiddelde grootgrutter er een bende van maakt.
In de publieke voorzieningen gaat het ook niet echt goed. Kijk naar de huidige ontwikkelingen in het onderwijs. Ieder kind die om wat voor reden dan ook af wijkt van de norm kan niet of nauwelijks vooruit geholpen worden.
Neem eens de tijd en de moeite om te komen kijken bij bedrijven als het onze, ik weet zeker dat dit een ander beeld geeft dan in dit artikel wordt geschetst