Lekker dat je de hele dag buiten mag zitten, ik moet helaas werken.’ Een veel gehoorde uitspraak van ouders als zij hun kind op een zonnige dag bij ons achterlaten. Met verandering van de naam van de functie van leidster naar pedagogisch medewerker hadden we gehoopt duidelijk te maken dat het werken met kinderen in de kinderopvang een vak is, veel meer oppas.

Zondagavond om half elf gaat de telefoon. Of ik maandagochtend kan invallen op een VVE peutergroep in de wijk Voorhof in Delft. Als ik informeer of er bijzonderheden zijn, krijg ik alleen te horen dat bijna alle kinderen in de groep een behoorlijke taalachterstand hebben en dat er één meisje in de groep zit van bijna drie, Lina, die nog helemaal niet praat.

Zo’n vakantieweek leent zich altijd ideaal om rapportages en plannen bij twee werken. Tja, met een bestuurlijke functie bij twee stichtingen, doe je dit dan ook twee keer. Het kost ook altijd meer tijd dan verwacht, ook al word je weinig gestoord door telefoon en geplande afspraken.

Ik neem mijn hoed af voor Asscher. Op 15 september – Prinsjesdag – zat minister Asscher bij het VARA-programma Pauw om de kabinetsplannen toe te lichten. ‘Eindelijk komt er meer geld voor de kinderopvang. De combinatie van werken en zorg moet veel meer aandacht krijgen’.

Het kan niemand in de kinderopvang ontgaan dat de visie op de toekomst van de Kinderopvang onduidelijk blijft. Er worden verschillende dingen geroepen, vanuit diverse hoeken, want er zijn veel gezouten en ongezouten meningen. Iedereen heeft er iets over te zeggen, de één weet het beter dan de ander, onderzoeken, resultaten, ‘wat is het beste voor het kind’ of is het ‘wat is beter voor de overheid?’