De nieuwe taaleis gaat in op 1 januari 2025. Vanaf dat moment moeten pedagogisch medewerkers kunnen aantonen dat hun mondelinge taalvaardigheid minstens van 3F-niveau is. Uit voorspellingen blijkt dat zo’n 1 tot 2 procent van het personeel de sector zal verlaten of minder inzetbaar zal worden, wanneer zij niet op tijd voldoen aan de taaleis. Wat neerkomt op een verlies van 1.000 tot 1.500 mensen binnen een sector waar personeelstekort nog altijd een gigantisch probleem is. Bij Kinderdagopvang Bloem moet er dankzij de taaleis met pijn in het hart afscheid worden genomen van een zeer geliefde, capabele werknemer. Dit is deel 1 van een nieuwe serie waarin we aftellen tot de taaleis.
Wendy
Beste mevrouw Honsbeek,
Ik ben even benieuwd naar het volgende. Voor de taaleis IKK hoeft de medewerker alleen luisteren, spreken en gesprekken voeren op 3F te halen. Als uw medewerker alles doet m.b.t. tot oudergesprekken is dat toch geen probleem? Bij onze organisatie heeft iedereen dit makkelijk behaald. Waar over gestruikeld wordt, is de taaleis voor VVE: het begrijpend lezen, dat is een probleem voor mensen met dyslexie o.a.. Ik ben benieuwd of uw artikel nu gaat over de taaleis IKK of taaleis VVE.
Mvg Janine Correljé
Het zou fijn zijn als de Brancheorganisatie meer tegenwicht zou bieden voor dit soort zogenaamde absurde kwaliteitseisen. Ik denk dat de kwaliteitsverbetering meer tot z’n recht zou komen als een medewerker samen met de leidinggevende gaat kijken naar een training of scholing die bij de medewerker past en ook werkelijk een toevoeging is in het werken met de kinderen. Hetzelfde denk ik over de babytraining. Na 35 jaar in dit werk moet ik een training volgen…. dit is vrij onzinnig. Het zou een toevoeging zijn als iedere medewerker op maat een training of scholing volgt.
Op mijn kinderdagverblijf precies hetzelfde. Vier van mijn (professionele, lieve én trouwe) teamleden, allemaal al 17 jaar werkzaam bij mij, moesten voor de taaltoets. Twee daarvan hebben dyslexie en moeite met de tijdsdruk. Op dit moment wachten we allemaal in spanning af of de laatste haar herkansing heeft gehaald. Zoveel mensen tekort en dan moet er zoveel energie naar een toets. Wat is er fijner dan een lieve, professionele pm-er op je groep? En begrijp me niet verkeerd, ik snap dat taal belangrijk is. Maar zorgen dat we onze mensen gemotiveerd houden is toch veel belangrijker? Ik snap er soms helemaal niets meer van