De overheid heeft gekozen voor een toeslag tot een een grens, op basis van een uurprijs. Dit geeft allerlei neveneffecten. Ondernemers smeren de kosten van de opvang uit over zoveel mogelijk uren, zodat ouders maximaal van deze toeslag profiteren. Nogal wiedus dus dat de prijs in de buurt komt van het maximum waarover toeslag betaalt wordt! In dit artikel lijkt het erop dat er een maximum aan de prijs is en dat die door ondernemers overschreden wordt. De uitleg wordt dan dat de meeste ondernemers het voor die prijs kunnen doen en de norm dus voldoende is. Dit zou zo kunnen zijn, maar vervolgens gaat de overheid ook nog een het aantal vergoedingsuren beperken. Het wordt tijd de weeffout van een vergoeding tot een bepaalde uurprijs te herstellen, voordat de overheid de ondernemers in een ambtelijk keurslijf dwingt.