Het is vrijdagochtend, en ondanks de kou bruist het in de Schilderswijk van leven. De geur van kibbeling en exotische specerijen komt je op de Haagse markt al van verre tegemoet. Iets verderop, in het warme wijkcentrum, begroet Esen Pamay de buurtbewoners met een vriendelijke glimlach. Aan de lange koffietafel worden koekjes gegeten en klinken zachte gesprekken. Esen overhandigt een folder. ‘Welkom!’ zegt ze enthousiast. ‘Ik ben hier de peuterconsulent.

'Enorme dankbaarheid' ontvangen de vrijwilligers die kinderen voorlezen via Stichting Peuterwerk in Stadskanaal, vertelt coördinator Anita Robbe. Als haar collega's bij de peutergroep merken dat er een kind moeite heeft met Nederlands spreken of begrijpen, komt Anita of één van haar voorleesvrijwilligers in actie. Zij bezoeken wekelijks gezinnen om daar voor te lezen en dat heeft vaak effect. 'Ineens kwam er taal uit'

Zo’n een op de twintig pedagogisch medewerkers voldoet niet aan de taaleisen die vanaf 2025 gelden, blijkt uit cijfers van SZW. Angelique Cannemijer en Lieke Kuiper van Julikids Kinderopvang in Waddinxveen haalden de taaltoets op de valreep. Lieke is dyslectisch en Angelique moest drie keer herkansen. Beiden werken al twintig jaar in het vak. ‘Het was een drama.’

We tellen samen af tot de taaleis. En dat ziet er op verschillende plekken binnen de sector heel anders uit. Marit was gastouder, maar werkt nu – gedeeltelijk boventallig – in de kinderopvang. Ook zij moet per 1 januari 2025 voldoen aan de taaleis IKK. Binnenkort hoort ze of ze is geslaagd. ‘Persoonlijk contact zou het examen veel makkelijker maken.’