Zien eten, doet eten. Pedagogisch medewerkers weten als geen ander hoe belangrijk dit is. Door zelf mee te eten op de groep, zijn kinderen vaak sneller geneigd om ook te eten. Toch blijkt de praktijk weerbarstiger. Bij sommige organisaties wordt gevraagd om een eigen lunch mee te nemen, of mag je maar een beperkt aantal boterhammen pakken. En staat er een warme maaltijd op tafel? Dan is deze misschien niet altijd even lekker, vanwege het zoutloze gehalte. Hoe is dit bij jullie geregeld op de groep?

Als pedagogisch medewerker werk je vaak met kinderen uit diverse culturen. Hierdoor ben je waarschijnlijk wel eens een jongetje tegengekomen dat besneden is. Dit kan vragen oproepen, vooral als je ziet dat de ingreep er misschien niet helemaal goed uitziet. Wat doe je dan? Uroloog Bart van Bezooijen zegt vooral geen voorbarige conclusies te trekken: ‘Het ziet er vaak heftiger uit dan het is, maar meestal trekt het na verloop van tijd bij.’

Het is vrijdagochtend, en ondanks de kou bruist het in de Schilderswijk van leven. De geur van kibbeling en exotische specerijen komt je op de Haagse markt al van verre tegemoet. Iets verderop, in het warme wijkcentrum, begroet Esen Pamay de buurtbewoners met een vriendelijke glimlach. Aan de lange koffietafel worden koekjes gegeten en klinken zachte gesprekken. Esen overhandigt een folder. ‘Welkom!’ zegt ze enthousiast. ‘Ik ben hier de peuterconsulent.

Het verspreiden van geruchten, praten achter iemands rug om en fluisteren in gezelschap: roddelen begint vaak onschuldig en subtiel, maar kan grote impact op kinderen hebben. Voor bso-medewerkers is het daarom belangrijk om hier alert op te zijn. Maar hoe ontstaat dat geroddel precies, en wat kun je doen om het te voorkomen?